Μπαζαΐτης, Μάρκος

(Βενετία 1470 – 1525). Έλληνας ζωγράφος της Βενετίας. Λαθεμένα είχε επικρατήσει να τον θεωρούν Δαλματό ή Αλβανό, αλλά ο Α. Κουάντρι στο βιβλίο του Οκτώ μέρες στη Βενετία (1844), αναφέρει ότι ο Μ. καταγόταν από ελληνική οικογένεια εγκατεστημένη στη Βενετία. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της βενετικής σχολής. Σπούδασε ζωγραφική στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Αλβίζε Βιβαρίνι και διακρίθηκε ανάμεσα στους συμμαθητές του (Μοντάνια, Μοτσέτο, Βαλέντζα, Λότο κ.ά.). Αρχικά ακολούθησε την τεχνοτροπία του δασκάλου του, σύντομα όμως απέκτησε ανεξαρτησία και γοήτευσε με τη διαφάνεια των χρωματισμών του και τη λεπτότητα των προσωπογραφιών του. Σώζονται πολλά από τα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από την ιστορία του Χριστιανισμού. Σπουδαιότερα από αυτά θεωρούνται τα εξής: «Η κλήση των γιων του Ζεβεδαίου στην αποστολική Εκκλησία», «Ο Χριστός τη στιγμή που πεθαίνει» (και τα δύο στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας), «Ο Άγιος Σεβαστιανός» (ναός της Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε), «Η στέψη προς Θεοτόκου» (ναός της Σάντα Μαρία ντέι Φράρι) και «Η μετάσταση προς Παναγίας» (ναός Πέτρου και Παύλου), αριστουργηματικό δημιούργημα του καλλιτέχνη.